Ulubatlı Hasan

[By_Çeri]

29 Mayis 1453 günü Konstantiniyye önlerindeki Islâm ordusunda büyük bir
hazirlik göze çarpiyordu. Islâm askerleri sabah namazindan önce en
temiz elbiselerini giymisler, birbirleriyle helallesmisler, cemaatle
namazi kildiktan sonra ordudaki yerlerini almislardi. Kâinatin
Efendisinin müjdeledigi "Mesud askerler"den olmak ve Cenab-i Hakkin
huzuruna sehid olarak gitmek için yanip tutusuyorlardi. Hele içlerinden
birisi vardi ki, heyecandan yerinde duramiyordu. Bir gün önceden
komutanlarina yalvarmis en ön saflarda vurusan birlikte yer almak için
çok dil dökmüstü.

Ulubatlı Hasan adlı bu yigit Bursa Karacabey'deki Ulubat gölünün
kuzeybatı kiyisinin yakininda bulunan Ulubat köyünde dünyaya gelmisti.
Yigitler yigidiydi. At yarislarinda, ok atmada, güreste birinciydi.
Daha sirtini yere getiren çikmamisti. Öyle ki çogu defa iki kisiyle
birden güresir, ikisini de yenerdi. Ulubatli Hasan'in gönlü Allah için
cihad etme askiyla yanip kavrulmaktaydi "Ila'yi kelimetullah" ugruna
can vermek en büyük emeliydi.

Büyük hücum'un yapilacagi gün en ön safta vurusacağı için çocuklar gibi
seviniyordu. Otuz tane gözüpek yeniçeri seçmişti. Hep birlikte aynı
noktaya hücum edeceklerdi.

Nihayet beklenilen an gelip çatmıstı. Mehter "hücum" havası çalınca
Ulubatlı Hasan ve arkadasları "Allah Allah" sesleriyle ileri
atılmıslardı. Ulubatli'nin bir elinde sancak, diger elinde kalkan
vardi. Sura dayanan merdivenlerden süratle tirmaniyordu. Atılan oklara,
taşlara, üzerlerine dökülen kizgin yaglara kalkanini siper ediyordu.
Nihayet surlarin üzerine varmayi basarmisti. O anda kalkanini firlatip
atmis, uzun palasini çekmis, arslanlar gibi vurusmaya baslamisti. Önüne
çikan düsman askerlerine vuruyor, vuruyordu. Yahya Kemal'in tasvir
ettigi gibiydi manzara. Söyle demektedir sair:

Vur pençe-i Alî'deki semsîr askina

Gülbangi asmani tutan pir askina

Ey lesker-i müfettihü'l-ebvâb vur bugün

Feth-î mübîni zâmin o tebsir askina

Vur deyr-i küfrün üstüne rekz-î hilâl içün

Gelmis bu sehsüvâr-i cihangir askina

Düssün çelengi Rûm'un egilsün ser-î Firenk

Vur Türk'ü gönderen yed-i takdir askina

Son savletinle vur ki açilsin bu sûrlar

Fecr-i hücum içindeki Tekbîr askina

Ulubatlı'nin şimşek gibi çakan kilicindan ürken düsman askerleri
uzaktan ok yagdirmaya baslamislardi. Oklar pes pese Hasan'in vücuduna
saplaniyordu. Ayakta duramayacagini anlayan Ulubatli sancagi
Topkapi'daki surlann üzerine dikivermisti. Sancagin surlarin üzerinde
dalgalandigini gören askerler cosmustu. Tekbir getirerek büyük bir
gayretle surlara hücum ediyorlardi. Ulubatli Hasan da vücudunun oklarla
delik desik olmasina ragmen yarali ars-lan gibi sancagin yanina düsman
askerlerini yaklastirmiyordu. Nihayet diger arkadaslan yanina gelmis,
Hasan'in etrafina halka olmuslardi. Sancagin artik emin ellerde
oldugunu gören Hasan yüzünde mes'ud

bir tebessümle ruhunu Rahman'a teslim etmisti. Kendisiyle birlikte
surlara tirmanan arkadaslarindan 18'i de sehid olmus, kalan 12'si
sancagi düsürmemisti.

Çok genç yasta sehitlik rütbesini kazanan Ulubatli Hasan'in vücuduna 27
ok saplanmisti. Arkadaslan bu oklari çikardilar ve bu mübarek sehidi
Fatih'in huzuruna götürdüler. Fatih, Islâmin bu bahadir evladina dua
ettikten sonra söyle demistir: "Ulubatli Hasan'ım! Ne kadar sanlisin.
Eger sultan olmasaydim, Ulubatli Hasan olmak isterdim!